Spetter, spatter, spater

Nou, iedereen die denkt dat mijn leven hier té warm en zonnig is kan zijn hart ophalen. Het regent. Het regent knetterhard en dat een paar keer per dag. Regen met de grote R. En dit is dan nog het kléine regenseizoen, moet je nagaan! We zitten nu in de overgangsperiode dus het weer is een beetje van slag, maar uiteindelijk houdt dit seizoen in dat we iedere dag een grote bui over ons heen krijgen in de loop van de middag. Toch mogen jullie jaloers blijven hoor, want de regen is hier lekker warm en omdat je een bui hoort, ziet, ruikt en voelt aankomen lukt het aardig om op die momenten binnen te zijn. We hebben weer nieuwe foto's geplaatst op picasaweb http://picasaweb.google.com/aylaverbiest/Week9 van Sinterklaas en de dolfijnentrip die we zaterdag gemaakt hebben. Vrijdag vierden we overdag Sinterklaas op school en 's avonds thuis, maar donderdag kreeg ik mijn eerste en mooiste Sinterklaaskado al! Ik werd donderdagmiddag gebeld door ene mevrouw van der Spijt die vertelde dat ze net in Suriname was aangekomen bij haar dochter en een pakje voor me mee had gekregen van mijn ouders. Wat bleek, haar andere dochter werkt bij m'n vader en had aangeboden om haar moeder iets voor me mee te laten nemen! Ik was helemaal verrast en natuurlijk erg nieuwsgierig! Ik heb het pakje diezelfde dag nog opgehaald, op weg naar de salsales. De hele les was ik mijn pakje in de gaten aan het houden en thuis heb ik 'm onder het toeziend (en natuurlijk stikjaloerse ;)) oog van mijn huisgenoten opengemaakt. Geweldig, een doos met van iedereen een gedichtje en een kadootje erin! En, niet te vergeten, chocoladepepernoten. Die chocola was tijdens de reis wisselend vaste en vloeibare stof geweest, waardoor je als je één pepernoot pakte gelijk 10 andere meekreeg. PERFECT :)! Heel erg bedankt lieverds! Door het tijdverschil was het eigenlijk ook al 5 december (in Nederland dan), dus ik heb niet eens vals gespeeld. De Surinaamse 5 december was gelukkig ook erg geslaagd. De surprises die ik heb gemaakt staan bij de foto's. Er hoort wel een verhaal bij eigenlijk maar dat is voor jullie natuurlijk niet zo interessant. Ze waren er in ieder geval blij mee! Naomi had mij getrokken en ze had een erg grappig gedicht over mij en de Surinaamse mannen, met als conclusie dat Died voor mij dé man is. Omdat ik hem zo lang moet missen had ze een torso gemaakt die ik tot 3 januari mag knuffelen, haha. En trouwens, ik ben zwanger van een chocoladepepernoot... Dus je hoeft niet te schrikken schat!
Zaterdag hadden we met een groep een bootje gehuurd en zijn we op de Surinamerivier dolfijnen gaan spotten. Echt een ervaring om nooit te vergeten, dit was een van de mooiste tripjes! We hadden echt geluk; de dolfijnen kwamen ontzettend dichtbij en zwommen echt met de boot mee. Het waren er heel veel. Er waren mensen bij die al eerder een dolfijnentocht hadden gedaan en zij gaven aan dat het deze keer bijzonder was! De vorige keer waren de dolfijnen 'Surinaamser' geweest (lees: af en toe even ademhalen maar vooral geen kunstjes doen). We hebben met de boot ook een stop gemaakt bij wat oude plantages en bij Braamspunt. Dat is een landtong met aan de ene kant de Surinamerivier en de andere kant de Atlantische Oceaan. We konden met het bootje niet de Atlantische Oceaan opvaren omdat dat te ruig zou zijn, wat wij nergens op vonden slaan. Totdat we zelf in de Atlantische Oceaan gingen zwemmen! Mijn god, wat een kracht heeft dat water, zeg! We hebben met z'n allen hand in hand in de branding gestaan en de golven waren immens hoog. Als het water zich terugtrok stonden we gewoon droog en het volgende moment kregen we een golf tegen onze schouders! De onderstroom was zo sterk dat we regelmatig omvielen, echt heel gaaf. Met kapotte knieën zijn we gelukkig weer veilig thuisgekomen. 's Avonds hebben we lekker rustig films gekeken op de laptop en zondag lekker geluierd in de hangmat. We hebben trouwens een nieuwe huisgenoot; Joren. Naomi en ik hebben het goed voor elkaar, er is namelijk een bakra mannen-tekort in Suriname en wij hebben er drie van in huis wonen! Straks Died er nog bij en het plaatje is compleet ;). Gister bij salsa kwamen we een collega van ons oude huisgenootje Iris tegen. Ze werkte hier bij het jeugdjournaal en hij is daar o.a. de presentator, heel leuk. Nu was hij bezig met een documentaire over het leven van een jongen hier die we via via kennen en hij vroeg of hij ons mocht interviewen over 'de Surinaamse man' en 'de Nederlandse stagiaire'. Ik durfde eigenlijk niet, maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan omdat ik daar wel iets over kwijt wilde en volgens mij is het wel goedgekomen! Het komt (ooit) op een website van de VPRO te staan, haha.
Dit is alweer de op één na laatste week op de Prinses Amaliaschool. Dan Kerstvakantie (waarin we een vette trip gaan maken waarbij we ook in Brits-Guyana komen!) en 3 janurai Died ophalen! Nu eerst naar huis zien te komen... Het regent. Xxxx